ภาพที่จำได้ลางๆ
ห้องที่ไม่มีแสงสว่าง
เธอที่ใส่เสื้อผ้าบางๆ
ตัวของฉันมีแผลต่างๆ
ใจของฉันมีแผลจางๆ
ใครก็บอกฉันเจ็บไม่จำ
อยากจะไปแต่ฉันไม่ทำ
เพราะเธอคือคนที่ใจฉันรักตลอดมา
ฉันพร้อมจะโบกมือลา หากเธอไม่ต้องการ
เธอพูดว่ารัก แต่เธอทำอย่างงั้น
หรือนี้หมายถึงรักที่ต้องการ
พอแล้วกับคนใจร้าย พอแล้วกับความเสียใจ
พอแล้วกับคนอย่างเธอ พอแล้วกับรักให้ไป
ตอนจะไปเธอร้องจะตาย เธอบอกไม่อยากให้ไป
เธอรู้มันไม่ได้อะไร มันก็คงไม่ได้อะไร
ที่ฉันให้เธอพอหรือเปล่า
แล้วสิ่งที่เธอทำมันทำฉันร้องหรือเปล่า
เธอเคยต้องการจะเป็นเดือนหรือดาว
แต่สุดท้ายที่เหลือมันก็แค่ความว่างเปล่า
เธอไม่ต้องการหรือเปล่า
วันเวลาความทรงจำ ที่วาดเป็นเรื่องราว
ใจเราไม่เคยจะห่าง ฝันจางๆ อยู่กับฉันบางช่วงคราว
แต่ ช่วงและเวลาต่างๆ ยังคงตามไม่เคยจางเป็นเหมือนเงา
ฉันลบมันไม่เคยจะออก
ภาพเธอที่อยู่กับฉันเหมือนจะไม่เคยจะเก่า
ใจเรายังต้องการตลอด
แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเธอคิดเหมือนฉันหรือเปล่า
ฉันก็อยู่ในโลกมายา
เป็นแค่เพียงคนธรรมดาที่มีแต่เรื่องราว
ใจฉันไม่ต้องการ
เธอไม่ต้องการ ไม่จำเป็นต้องทรมานอยู่กับเรื่องเรา
พอแล้วกับคนใจร้าย พอแล้วกับความเสียใจ
พอแล้วกับคนอย่างเธอ พอแล้วกับรักให้ไป
ตอนจะไปเธอร้องจะตาย เธอบอกไม่อยากให้ไป
เธอรู้มันไม่ได้อะไร มันก็คงไม่ได้อะไร
ที่ฉันให้เธอพอหรือเปล่า
แล้วสิ่งที่เธอทำมันทำฉันร้องหรือเปล่า
เธอเคยต้องการจะเป็นเดือนหรือดาว
แต่สุดท้ายที่เหลือมันก็แค่ความว่างเปล่า